Zapraszam również na mój profil na Facebooku: https://www.facebook.com/bernadetta.darska

oraz na moje konto na Instagramie: https://www.instagram.com/bernadettadarska/

wtorek, 12 lipca 2016

Koniec świata jest już (K. Boni, Ganbare! Warsztaty umierania)

Katarzyna Boni przygląda się Japończykom, którzy podnoszą się po trzech doświadczonych końcach świata. Są to tsunami, trzęsienie ziemi i awaria w elektrowni atomowej Fukushima, które wydarzyły się w 2011 roku. Reporterka proponuje reportaż mocny w swojej wymowie, katastroficzny, by nie powiedzieć apokaliptyczny, a jednocześnie poetycki i paradoksalnie krzepiący. Choć skutki kataklizmów są odczuwane do dzisiaj, Japończycy próbują żyć dalej i mimo wszystko. Nie zapominają o śmierci, jest ona częścią ich biografii, ale zmuszeni są akceptować tymczasowość i ostateczność. Czytelnikowi z pewnością zapadną w pamięć obrazy osób poszukujących bliskich po tsunami, ludzi opuszczających swoje domy i zwierzęta, bo tam, gdzie żyli, jest zbyt duże skażenie promieniotwórcze, czy mieszkańców osiedli kontenerów, które miały istnieć krótko, a stają się coraz bardziej długotrwałym rozwiązaniem. Boni portretuje świat, który doświadczył własnego końca, a jednocześnie, mając świadomość hipotetycznego kolejnego zagrożenia, musi odbudować swoje podstawy i uwierzyć w przyszłość. Ci, którzy stracili wszystko, starają się odnaleźć w rzeczywistości, która okazuje się obca. Nie ma w niej żadnych znajomych punktów odniesienia. Cała topografia została unieważniona. Również mapa znaczona emocjami jest nieaktualna, bo bliscy albo umarli, albo nie zostali odnalezieni, co właściwie równa się temu samemu. Reporterka przysłuchuje się głosom tych, którzy wiedzą, że czeka ich samotne budowanie codzienności. Największe zainteresowanie innych jest zawsze tuż po katastrofie, a od niej minęło przecież trochę czasu. Trzeba więc próbować żyć w cieniu istniejącego nadal zagrożenia, bo to, co się wydarzyło, może się powtórzyć. Ostrzeżeniem są zniszczone miasta, drogi, zmyte z powierzchni ziemi domy, opuszczone wsie pełne głodnych zwierząt w strefie największego napromieniowania. Boni pokazuje, że rzeczywistość po Apokalipsie istnieje, tyle że trzeba w niej dalej funkcjonować.


Katarzyna Boni, Ganbare! Warsztaty umierania, Wyd. Agora, Warszawa 2016.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz